Bericht uit Berlijn

Ik heb Bericht uit Berlijn uit. Het nieuwste boek van Otto de Kat. Met groot genoegen kan ik wel zeggen. Het is geruime tijd geleden dat ik een roman heb gelezen van een Nederlandse schrijver. Dit heeft zijn redenen, maar daarover een andere keer. Het verhaal speelt zich af in het voorjaar van 1941. Oscar Verschuur, Nederlands diplomaat in Bern, krijgt in een onbewaakt ogenblik geheime informatie over het voornemen van Hitler om Rusland binnen te vallen. Het bericht komt uit betrouwbare bron: zijn dochter Emma, wier man in Berlijn op het ministerie van Buitenlandse Zaken werkt. Oscar beschouwt hem als een goede Duitser. Hij weet dat hij dringend alarm moet slaan. Voor iemand met zijn contacten is het niet moeilijk de geallieerden te informeren over wat er te gebeuren staat, en wanneer. Maar Oscar aarzelt. Hij beseft dat zijn dochter ernstig gevaar loopt als hij de details van operatie Barbarossa onthult. Het geheim van Oscar is van een omvang die hij eigenlijk niet alleen kan dragen. Maar de enige man die hij in vertrouwen kan nemen zit in Londen – net als Oscars vrouw Kate. Na een reis door een Europa dat steeds dieper in oorlog verwikkeld raakt, komt Oscar daar uiteindelijk aan. Zijn onaangekondigde bezoek heeft even onverwachte als dramatische gevolgen. Het was een plezier om te lezen. Een goed verhaal met goed beschreven personages. De stijl is goed en de zinnen zijn mooi. Het boek zal ik zeker over enige tijd nog een keer ter hand nemen om te lezen.

Met een zweepje

Joseph Roth

Na in de Eerste Wereldoorlog gediend te hebben, komt Paul Berheim er in Berlijn achter dat hij het bankimperium van zijn pas overleden vader heeft geërfd. Overvallen door de continu omhoogschietende inflatie en ontzet door de dweperij van zijn broer met de bruinhemden, wendt Berheim zich tot een buitenstaander, een woekerhandel drijvende Russische vluchteling wiens adviezen afwisselend winstgevend en rampzalig blijken. Berheim realiseert zich, te laat om zijn lot te keren, dat hij bedrogen is door een meester in de kunst van de manipulatie.

Roth's boek uit 1929 blijft schtitterend om te lezen. Een goede stijl en mooie zinnen. Opnieuw is er een einde gekomen aan een fijne leeservaring.

Burlesque 2

Trieste kaas

Zelfs de kaas trekt een trieste blik bij het idee hoe deze liberale gedoogregering, die een zegen is voor dit land volgens sommigen, bezuinigt op onderwijs en omgaat met het onderwijs, een manier waarbij rechts Nederland zich de vingers likt.
Ik zou de kaasschaaf wel eens over Elias, Beerstma en van Bijsterveldt willen trekken. Niet een keer maar wel duizend maal. Per persoon, wel te verstaan.

Het zevende kruis

Onlangs Het zevende Kruis gelezen van Anna Seghers. Een indrukwekkende ervaring dit boek. Ik maak graag gebruik van de recensie van JanLuijten in de Volkskrant van 16-01-2012 die ik alleen maar kan delen. De eerste slachtoffers van de nazi-dictatuur waren Duitsers: Joden, communisten, sociaal-democraten, schrijvers. Meteen nadat Hitler in 1933 aan de macht kwam, werden de communisten aangepakt. In de jaren 1933/'34 arresteerde de Gestapo zestigduizend communisten. Ongeveer tweeduizend werden er gedood. Een deel werd gevangen gehouden in concentratiekampen.

Osthofen, in de buurt van Worms, was zo'n concentratiekamp. De schrijfster Anna Seghers (1900-1983) heeft het in haar roman Das siebte Kreuz omgedoopt tot Westhofen. Ze beschrijft de vlucht van zeven gevangenen uit dit kamp in de herfst van 1937. De kampcommandant beveelt van zeven platanen zeven kruizen te maken voor de vluchtelingen die binnen zeven dagen gegrepen moeten worden. Drie gevangenen worden binnen enkele dagen opgepakt. Twee sterven tijdens hun vlucht. De zesde gevangene wordt na zijn aanhouding doodgeslagen. Het zevende kruis blijft leeg. Georg Heisler, de hoofdpersoon van de roman, kan naar Nederland ontkomen. De vlucht van Heisler lijkt uitzichtloos. Maar hij wordt gered, en daarmee helpen de kameraden ook zichzelf. Er kiemt nieuwe levensmoed.

'Ik had het gevoel, dat ik hem moest bedanken', zegt een vrouw na het afscheid van Heisler. En ook de gevangenen in het kamp, die merken dat Heislers vlucht geslaagd is, putten hoop. Ze voelden dat er in hun 'binnenste iets school wat onaantastbaar en onkwetsbaar was'.

Seghers ontpopte zich in deze in 1942 in de VS verschenen roman als een groot vertelster. De vlucht, de jacht op de vluchtelingen, de vele personages en het landschap aan Main en Rijn worden zeer aanschouwelijk beschreven. Voor de lezer is er geen ontkomen aan; Seghers neemt hem mee terug naar nazi-Duitsland in het jaar 1937.               

 

Burlesque

In Amsterdam te vinden, foto's van Henry Horenstein.

Waarom ik staak op 6 maart

Op dinsdag 6 maart ga ik staken. In korte tijd is dit de tweede keer. In mijn 53-jarig leven heb ik dan in totaal drie keer gestaakt. De eerste keer in de tachtiger jaren van de vorige eeuw.  

Ik staak niet graag, maar heb tegen staken geen principiële bezwaren. Ik kan mij moeilijk voorstellen dat er principiële bezwaren tegen staken zijn en zou die graag eens uitgelegd hebben wat ik daar onder moet verstaan. Maar, terug naar de zaak.

Op 6 maart staakt het onderwijsveld tegen bezuinigingen op het speciaal onderwijs. Het geld dat hiermee wordt bespaard, wordt onder andere gebruikt voor het financieren van een pilot en het uitvoeren van het onzalige idee van prestatiebeloning. Waarom onzalig? Eigenlijk heel simpel. Er zijn twee sectoren waar prestatiebeloning een slecht idee is. Dit betreft de gezondheidszorg en het onderwijs. Objectieve indicatoren om de een boven de ander extra te belonen zijn er niet. Het betreft zuiver subjectieve ideeën. Want, waarmee gewerkt wordt is de mens… Maar goed, dit onderwerp bewaar ik voor een andere discussie.

De staking tegen de bezuinigingen. Passend onderwijs is iets dat door de overheid samen met een grote lobbygroep is doorgedrukt. Ieder kind moet zoveel mogelijk in zijn eigen omgeving naar school kunnen gaan. Op zich is hier niets mis mee. Waar wel wat mis mee is, is de bekostiging. Als je extra inspanning wil, zul je hier ook voor moeten en willen betalen. Hier zit een groot gedeelte van de ellende, want dat is namelijk niet wat er gebeurt. De extra begeleiding die kan worden ingekocht uit het zg. rugzakje verdwijnt, want het rugzakje verdwijnt. E.e.a. dient te komen uit de bekostiging van het totale schoolbudget.

Voor het basisonderwijs heeft dit extreem ellendige gevolgen. Hier ga ik niet verder op in omdat ik de ellende voor het voortgezet onderwijs wil beschrijven waar ik o.a. werkzaam ben.

Vanuit het primair onderwijs zullen steeds meer kinderen doorschuiven naar het VO die of niet zijn gediagnosticeerd of geïndiceerd omdat geld en menskracht ontbreekt. Door o.a. krimp in het PO vergroten klassen zodat extra aandacht daar al steeds meer tot de onmogelijkheden gaat behoren. Ik hoor geluiden van basisscholen waar per groep meer dan 30 kinderen zitten.

Deze kinderen schuiven door naar het VO waar de extra expertise moet worden ingekocht. Dit gaat ten koste van de lumpsum, de totale bekostiging, waardoor ook hier op reguliere docenten moet worden bezuinigd. Met als gevolg dat ook in het VO grotere klassen ontstaan. Als het al mogelijk is om te differentiëren, wordt dit nog moeilijker. Stel dat je twee zorgleerlingen per klas hebt in het VO en je hebt een voltijd baan met een zg. “uursvak” betekent dit bij een kloklesuur van 6o minuten en 21 lessen 42 kinderen die extra begeleiding nodig hebben. Dit geeft een enorme verhoging van de werkdruk terwijl daar niets tegenover staat.

Dan heb ik het in deze discussie nog niet eens over het draagvlak. Door iedereen wordt de extra tijdsinvestering ruim onderschat. Tegelijkertijd is het maar de vraag of de betreffende docent zit te wachten op het extra begeleiden van deze leerlingen. Gezien de problematiek aangaande vergrijzing en een lerarentekort is het te vrezen dat doorvoer van passend onderwijs en de verder bezuinigen geen aanzuigende werking zal hebben om het docentenvak aantrekkelijk te maken. Ook hier zal opnieuw gelden dat “if you pay peanuts, you get monkeys”.

Deze bezuinigen door dit kabinet zal opnieuw een dolkstoot in het hart zijn voor de mensen die werkzaam zijn in het onderwijs. Marja van Bijsterveldt en haar paladijn zijn alleen uit op een standbeeldje voor henzelf, ter meerdere eer en glorie, van onderwijs geen verstand.

Ai Weiwei

Vandaag werd in De Pont in Tilburg de overzichtstentoonstelling geopend van Ai Weiwei in Nederland. Tout cultureel Tilburg was bij de opening aanwezig die vanzelfsprekend gelardeerd was met witte en rode wijn. Natuurlijk waren wij er ook. Een leuke besteding van een vrije zaterdagmiddag.  Het is heel bijzonder dat De Pont erin geslaagd is om het werk van deze Chinese  kunstenaar naar Nederland te halen. In de schrijvende pers en andere media is er al veel aandacht besteedt aan deze man. Het is zeker de moeite waard om deze tentoonstelling te bezoeken. Zeven ton porceleinen zonnebloempitten, imposant.....

Tarantella di Sannicandro

Wat een schoonheid!